ዘ- ልዑለሰገድ

ምን ትጠብቃላችሁ በሚል ርዕስ የተተየበው አጭር መጣጥፍ ከሚያዚያ 12፣ 20 እና ግንቦት 11,2012 ዓ. ም በዘመነ ኮፊድ-19 የተፃፈ ሲሆን ፀሀፊው የትምህርት ቤት ጓደኞቹን እያሰበ በጊዜያት ውስጥ ክስተቶችን አሳላስሎ በትናንትና እና በዛሬ የጊዜ ሚዛን ለክቶ፤ ከጊዜ ሚዛን ላይ የሰፈራቸውን ሁናቴዎች በትናንት ሚዛን ቢለካቸው ከዛሬ ሚዛን በልጠው ታይተውበት ኖሮ ራሱን አዋዷል። ዛሬ ለምኔ የሚል ይመስል ጥላቻው ከዛሬ ፍቅሩን ከትናንት ካደረገ ሰነባበተ። በኮረና ምክንያት ከዩንቨርሲቲ ከተመለስን በኋላ ስለ ትናንት ሁኔታ ስለጓደኞቼ ሳስብ ቆየው። ለምን አልደውልልላቸው ብዬ ስደውል ስልኩ ይጠራል አይነሳም። ደጋግሜ ብደውልም ያው ነው። ላነሱልኝ ልጆች ጋር ደግሞ ሳወራ እንደ ድሮ የሚጫወቱት ልጆች ለምን ደወልክ ሚመስል ስሜት የተመለከትኩ መሰለኝና በጊዜው ተሰማኝ። አሁን መልሼ ሳነበው ምናልባት የስነ-ፅሁፍ አካሄዱና ቃላት አጠቃቀሙ ሳቢ ባይሆንም ትናንትን በጊዜ ውስጥ የኋሊት እንድቃኝ ስላደረገኝ መሰረታዊ የሰዋሰው ለውጥ ሳላደርግ እንደወረደ ለማቅረብ ሞክሪያለው። "በቃል ያለ ይረሳል፤ በፅሁፍ ያለ ይወረሳል" እንዲሉ አበው በጊዜው ከትቤ ያስቀመጥኩትን ከኮመዲኖ ውስጥ አውጥቼ አቧራውን አራግፌ የተቀመጠውን ነፍስ እንዲዘራ ትናንትን ዳግም እንዲዘክር አምጥቼዋለው። በነገራችን ላይ...የፃፍኩት የግል ምልከታዬንና አረዳዴን ነው። መልካም ንባብ።

4 ኪሎ ሆይ! አንተን አብጠልጥዬ ባንተ ስም መስኮቤን አወደስኩ። አንተን ሳነሳ ስላንተ 'ምተርክ አይምሰልህ። አንተ ለኔ መገናኛዬ ነበርክ። በጊዜያት ውስጥ ቆመህ ሠውን 'ምታስተናግድ ጠጅ አሳላፊ፤ ተጓዥን 'ምታስተናብር አስተናጋጅ ነህና።

ትንሽዬ ቁልፅል ግጥም።

ከተመረቅኩ በኋላ በነበረኝ በቂ የስራ-አጥነት ዘመን የከተብኩት ሲሆን ከቀለም ትምህርት ባሻገር የእጅ ሙያ ምን ያህል አስፈላጊ እንደሆነ ያውጠነጠንኩበት ፅሁፍ ነው። ካለፈው የትምህርት ዘመን ከአሁኑ ጋር ያለውን ልዩነት እያወዳደርኩ ሃሳብ ለመሰንዘርም ሞክሪያለው።

የስራ ማጣት ሁኔታ የሚስከትለውን የስነ-ልቦና ችግር፣ ከቤተሰብ ጋር የሚፈጥረውን ሁኔታ ያሳያል። ወደ ኋላም መለስ ብሎ የዩንቨርሲቱ ህይወቱን ለመዳሰስ ሞክሮ አሁን ካለበት የስራ ማጣት ሁኔታ አንፃር ዩንቨርሲቲ ገብቶ መማርን ይመርጣል።